(Ε)ΡΩΤΑΣ?

«Μια κοινωνία που προσπαθεί να λειτουργήσει αποκλειστικά και μόνον με βάση τους κανόνες, δε θα μπορέσει ποτέ να λύσει τα προβλήματα που της θέτει η ζωή»


Αυτή είναι η απάντηση του φημισμένου μαθηματικού, Κούρτ Γκέντελ(πατέρας της σύγχρονης λογικής και του θεωρήματος της Μη-Πληρότητας), όταν ρωτήθηκε τι δίδαγμα προσφέρει το έργο του για τα ανθρώπινα πράγματα.

Η αλήθεια είναι, ότι τα θαλασσώσαμε λιγάκι. Η λογική, σαν μια μορφή «πνευματικού» καρκίνου, ήρθε να παρεισφρήσει στο συναισθηματικό μας κόσμο, καταστρέφοντας κάθε ίχνος ανθρωπιάς στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.
-«Σ’ αγαπώ…»
-«Γιατί?»
Αυτός είναι ένας τυπικός διάλογος μεταξύ δύο ερωτευμένων. Πως είναι δυνατόν να αιτιολογήσεις μια συναισθηματική κατάσταση?

σ.σ.: Σύμφωνα με την ελληνική γλώσσα, το ουσιαστικό «έρωτας», όταν μεταπίπτει σε ρήμα, γίνεται «ερωτεύομαι». Τα ρήματα σε παθητική φωνή, είναι κατά βάση αμετάβατα(δε μεταβιβάζουν ενέργεια). Όταν δηλώνεις σε κάποιον/α(για να μην παρεξηγηθούμε), ότι είσαι ερωτευμένος μαζί του(εδώ χρησιμοποιούμε μετοχή), δηλώνεις απλά μια συναισθηματική κατάσταση που αφορά εσένα(δηλ., δεν είναι κατ’ ανάγκην διαδραστική η κατάσταση).

Προσπαθούμε συνεχώς να βρούμε ορισμούς και κανόνες σε καταστάσεις, που θεωρούμε ότι χάνουμε τον έλεγχο. Σε καταστάσεις που οι επιλογές δεν φέρνουν αναμενόμενα αποτελέσματα. Σε καταστάσεις που το σώμα «παρακούει» το μοναδικό «ενσυνείδητο» όργανο του σώματος, τον εγκέφαλο. Εκεί που καταρρέουν οι θετικές ιδιοτιμές του τοπικού διαφορικού τελεστή και αναδύονται δάκρυα και βραδιές χωρίς ύπνο.

Άραγε μπορούμε να απαντήσουμε?

Άραγε έχει νόημα να απαντήσουμε?

Άραγε μπορούμε να αγαπήσουμε…