Είναι εύκολο να αναρωτιέσαι. Είναι άραγε, όμως, εύκολο να αναρωτιέσαι, «γιατί αναρωτιέσαι»; Ένας προγραμματιστής θα έλεγε πως είναι κακώς ορισμένη η πρόταση(το ερώτημα στην παρούσα φάση), καθώς δεν έχει συνθήκη τερματισμού. Στρέφεται στον εαυτό της, χωρίς να μας «λέει» πότε θα φτάσει σε μια ταυτολογία(η τουλάχιστον δεν φτάνει σε κάτι που φαινομενικά ισχύει). Γενικά, είναι μια ανούσια πρόταση θα έλεγε κανείς. Μια πρόταση που οδηγεί σε παράδοξο και δεν αφήνει περιθώρια για την ανάπτυξη της σκέψης.
Πιστεύω, πως μας δίνει τουλάχιστον το περιθώριο να ξεφύγουμε από την ίδια τη σκέψη. Να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα από αυτό που μας προτρέπει ο εξωτερικός φλοιός του εγκεφάλου μας. Μια μεταφυσική προσέγγιση; Μα φυσικά όχι! Μια εναλλακτική διερεύνηση θα προτιμούσα(της αλήθειας).
«Και τι είναι αλήθεια;», θα μου έλεγε δικαίως κάποιος. «Πως μπορούμε να δώσουμε έναν αντικειμενικό ορισμό σε μια τέτοια ασαφή έννοια;», θα αντιπρότεινα. Άραγε η αλήθεια υπάρχει και είναι κάτι υπερβατικό(κι εμείς είμαστε ικανοί να αντιληφθούμε μόνο τα καχέκτυπά της, ή τις προβολές της), ή είναι αποτέλεσμα μιας διαδικασίας σκέψης; Ένα ερώτημα στο ρόλο του εναύσματος(trigger, ή σκανδάλης). Ένα διαλεκτικό δίπολο; Γιατί όχι…
Υγ.: Οι παραπάνω θεωρήσεις, είναι βλακείες του γράφοντα, ο οποίος προσπαθεί απλά να επιτύχει μεγαλύτερη ταχύτητα στην συγγραφή κειμένων(με ένα ιδιότυπο δικό του τυφλό σύστημα).
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Only the Neuron knows..
ΑπάντησηΔιαγραφή